استفاده از سختی گیر رزینی برای نرم کردن آب یک امر رایج است. بسیاری از آب ها کم یا زیاد دارای املاح خاصی هستند که موجب سخت شدن آن ها می شود. آب های زیرزمینی نسبت به آب های سطحی میزان سختی بالاتری دارند. منظور از آب های زیر زمینی، آب چاه، آب قنات و امثالهم می باشند. در این محتوا ما قصد داریم در خصوص سختی گیر آب چاه مطالبی را بیان کنیم. تا پایان این محتوا با ما همراه باشید تا شما را میزان سختی آب چاه و سختی گیر رزینی مناسب برای رفع سختی آن آشنا کنیم.

سختی آب چاه و سختی گیر رزینی

همانطور که در بالا ذکر کردیم آب های زیرزمینی مانند آب چاه میزان سختی بالاتری نسبت به آب های سطحی دارند. دلیل این که سختی آب های زیرزمینی بالا است این است که این آب در مسیر خود از مجاری حاوی آهک و سنگ گچ عبور خواهد کرد. در نتیجه مقادیر کلسیم و منیزیم آن افزایش پیدا می کند. وجود املاح و به طور کلی بالا بودن میزان سختی آب مضراتی دارد. همچنین استفاده از آب سخت از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست و موجب افزایش هزینه ها خواهد شد.

استفاده از آب سخت موجب انسداد لوله ها و اتصالات به کار رفته در موتورخانه و وسیله هایی از جمله ماشین لباسشویی می گردد. نوشیدن آب سخت موجب بروز بیماری در انسان و حیوانات می شود. پاکیزگی به وسیله آب سخت به دشواری انجام می شود زیرا همواره سطوح دارای لکه خواهند بود. استفاده از مواد شوینده نیز با دشواری همراه است زیرا به سختی در آن حل شده و کف فراوان تولید نمی کنند.

انواع سختی های موجود در آب چاه

به طور کلی دو نوع سختی وجود دارد. استفاده از سختی گیر رزینی برای هر دو امکان پذیر نیست. این دو نوع سختی شامل سختی دائم و سختی موقت می باشند. سختی های موقت در اثر جوشاندن آب و تبادل یونی از بین می روند. در حالی که سختی دائم به وسیله روش های ذکر شده از بین نمی رود. بنابراین برای از بین بردن سختی دائم می بایست از روش های شیمیایی بهره مند شد. برای از بین بردن سختی موقت آب می توان از سختی گیر رزینی استفاده کرد. همچنین سختی گیر FRP نیز برای این منظور مناسب خواهد بود. ویژگی های دو نوع سختی ذکر شده را به اختصار در جدول زیر ارائه می دهیم.

سختی گیر رزینی آب چاه

سختی گیرهای متفاوتی برای از بین بردن سختی آب وجود دارد. رایج ترین سختی گیر برای رفع سختی آب چاه، سختی گیر رزینی می باشد. سختی گیرهای مذکور به کمک فرایند تبادل یونی اقدام به رفع سختی آب می کنند. سختی گیر رزینی دارای دو مخزن متفاوت و شیر کنترل می باشد. دو مخزن به کار رفته در سختی گیر رزینی دارای اندازه های متفاوت می باشند. بزرگترین مخزن که حاوی رزین می باشد، مخزن اصلی نیز نامیده می شود. آب به کمک شیر ورودی برای انجام سختی گیری وارد این مخزن می شود. پس از تبادل یونی و کاهش سختی آب به کمک شیر خروجی آب نرم از دستگاه خارج خواهد شد.

مخزن دوم سختی گیر رزینی که کوچکتر است و در ارتفاع پایین تری نسبت به مخزن اصلی نصب می شود حاوی یون های جایگزین است. منظور از یون های جایگزین همان محلول غلیظ آب و نمک است. این محلول یون سدیم مورد نیاز برای رزین را فراهم می آورد. به کمک یون های سدیم موجود در محلول آب و نمک تبادل یونی انجام گرفته و آب نرم می شود.

نکته مهم در مورد سختی گیر رزینی آب چاه این است که موجب حذف مقدار ناچیزی از آهن موجود در آب نیز می شود. رزین های متفاوتی برای استفاده در سختی گیرهای رزینی وجود دارد. از جمله این رزین ها می توان به رزین های کاتیونی، رزین های آنیونی و رزین های میکس بد اشاره کرد. در رزین های کاتیونی از یون های مثبت نظیر سدیم و پتاسیم استفاده می کنند. این یون ها جایگزین دو یون کلسیم و منیزیم خواهند شد.

احیای رزین در سختی گیر رزینی

به تدریج که از سختی گیر رزینی برای رفع سختی آب استفاده می شود یون های موجود در رزین کاهش می یابند. البته کاهش روزانه این یون ها به کمک محلول آب و نمک موجود در مخزن کوچک سختی گیر برطرف می شود. اما در طولانی مدت این امکان از بین خواهد رفت. در نتیجه ضرورت دارد برای احیای رزین اقدام کرد. سختی گیر رزینی آب چاه می تواند آب مورد نیاز مصرف خانوار را تامین کند.